ร่างสูงที่วางร่างเล็กๆของคนผมฟ้าลงบนเตียงก็ขึ้นไปนั่งคร่อมตามสัญชาตญาณเวลามีความรู้สึกที่อยากมีซัมติงแล้วถอดเสื้อแขนยาวสีดำออกเผยแผ่นหน้าอกที่ขาวเนียนหน้าจับต้อง ต่างคนต่างหน้าขึ้นสีไม่แพ้กัน ระหว่างคนที่เป็นฝ่ายจะรับ และ คนที่จะเป็นฝ่ายจะรุก ต่างก็มีอาการที่แตกต่างออกไป ไม่รอช้าคนผมแดงสดก็เข้าไปประกบริมฝีปากเล็กๆของคนผมฟ้าอ่อนแล้วเริ่มใช่มือทั้งสองข้างค่อยๆปลดกระดุมเดรสชุดเมดที่ตนเป็นคนเตรียมมา เขาปลดกระดุมทุกเม็ดก็ใช้ฝ่ามือหนาๆลูบไล้ไปทั่วแผ่นหน้าอกของคนตรงหน้าแล้วใช้มืออีกข้างประคองใบหน้าคนตัวเล็กกว่า เขาทำไปพร้อมๆกับสอดลิ้นเข้าไปทุกครั้งที่เวลาเปลี่ยนตำแหน่งหรือว่าเอามันเข้าไปใหม่เพื่อให้คนตัวเล็กได้หายใจสักพัก การจูบครั้งนี้ถือว่าคนผมฟ้ายอมเปิดประตูให้ร่างสูงเข้าไปรุกรานอาณาเขตของเขา ทั้งคู่แลกลิ้นกันสักพักก่อนที่เจ้าของนัยน์ตาสีอำพันจะย้ายริมฝีปากของตนให้ไปอยู่บนต้นคอเล็กๆแทน ไม่รอช้าเขาก็ใช้ฟันกัดเข้าไปแรงๆก่อให้เกิดรอยสีแดงเปล่งออกมาในไม่กี่วินาที สิ่งที่ตามมาก็กลายเป็นเสียงครางที่น่าหลงใหลและอยากให้ร้องอีก เขาจึงกัดตรงไหล่ , ไหปลาร้า , ใบหู และหน้าอกซ้ำไปซ้ำมา 

 

“อื้อ~!!”

 

ร่างเล็กส่ายหัวไปมาแล้วเริ่มที่จะทนไม่ไหวแต่แล้วเขาก็ทำแต่บีบมือคารุมะหลังจากที่มือของคนร่างสูงนั้นย้ายไปกุมมือข้างนึงของเขาก่อนที่จะเริ่มกัด ส่วนมืออีกข้างก็ทำได้แต่จิกผ้าปูที่นอนจนเหงื่อเริ่มซึมเข้าไปแล้ว ลำตัวของคนผมฟ้ามีแต่รอยสีแดงเต็มไปหมดไม่แว้นแต่แผ่นหน้าอกที่มีรอยสีแดงอยู่สี่ห้าจุด 

 

มือทั้งสองข้างของคารุมะก็ย้ายตำแหน่งไปอยู่บนหน้าอกของร่างเล็กก่อนจะเริ่มขยำมันไปมาส่งเสียงกรีดร้องของคนผมฟ้าออกมา ทีนี่คนตัวเล็กกลับหน้าแดงกว่าอีกฝ่ายหลังจากที่โดนจับบนหน้าอกของตัวเองแถมเขายังซุกเข้าไปตรงคออีก นางิสะหลับตาปี๋ทันทีที่อีกฝั่งตรงข้ามเริ่มใช่ลิ้นเลียไปตามซอกหูและต้นคอ พร้อมกับมือทั้งสองที่ยังไม่หยุดขยำแผ่นหน้าอกแถมเริ่มที่จะบีบไปมาไม่หยุด เขาไม่รู้ว่าจะสื่ออาการพวกนี้ออกมายังไงดี จะร้องกรีดออกมาดังลั่นก็ไม่ได้เพราะเดี๋ยวห้องข้างๆส่งสัยกัน แต่ตอนนี้กลับไม่มีแรงที่จะสั่งมือตัวเองให้พลั่กดันคนร่างใหญ่กว่า เสียงที่จะเปล่งออกมาแต่กลับถูกหยุดเอาไว้เพราะอาการเสียวสันหลังและไม่อยากให้เขาหยุด มือข้างหนึ่งของร่างสูงก็ค่อยๆย้ายลงมาตรงหน้าท้องแล้วลูบไล้ไปมาส่งผลให้คนผมฟ้าต้องเริ่มกระดิกขา

 

“คะ คารุมะ.. ”

 

“อะไรหรอ?”

 

 

หลังจากโดนทักชื่อด้วยน้ำเสียงที่ออดอ้อนของร่างเล็ก คนผมแดงก็ยันตัวเองแล้วจ้องไปยังนัยน์ตาสีฟ้าครามกลมโตของคนที่นอนแนบกับเตียง ใบหน้าที่เปี่ยมไปด้วยสีแดงจากอาการเขินอายและอารมณ์ส่วนตัว , ร่างเล็กใช้แรงที่ยังมีอยู่ยันตัวเองแล้วขึ้นไปซบหน้าอกของคนผมแดงแล้วหายใจออกมาอย่างแรง ทั้งคู่ใช้เวลาสักพักในการพักผ่อนก่อนที่จะเริ่มนัดต่อไปแต่แล้ว...

​

มั่บ..!!

 

คราวนี้คนที่หน้าขึ้นสีมากกว่ากลับกลายเป็นคนผมสีแดง ด้วยความที่ว่านางิสะไม่น่าจะมีพิษอะไรเพราะความใสซื่อและไม่เอาไหนกลับทำให้คนที่นั่งกอดอยู่ต้องหน้าแดงทันที ร่างเล็กที่หลอกเข้าไปกอดแสดงถึงอาการเหนื่อยก็เข้าไปกัดใบหูของร่างสูงทันที มือของคารุมะที่เคยกอดอยู่ก็กลายเป็นพลั่กดันให้คนตัวเล็กปล่อยจากจุดอ่อนของเขา แต่นั้นก็ไม่เป็นผลเมื่อคนผมฟ้ารีบเข้าไปกอดคอแล้วเริ่มที่จะรุกราน จากซอกหูลงมาตรงต้นคอแล้วเริ่มไปตรงแผ่นหน้าอกที่ใหญ่กว่าของตัวเอง ไม่หน้าเชื่อว่าพอนางิสะได้ลงมือทำจริงๆจะส่งผลให้อีกฝ่ายร้องเสียงครางออกมาไม่หยุด ไม่พ้นที่เขาจะใช้ฟันกัดเข้าไปบนลำตัวด้วยซึ่งนั่นมันให้ผลออกมาดีเกินคาด ร่างเล็กไม่นึกเลยว่าพอคารุมะได้เจอแบบนี้กลับแสดงอาการที่ไม่ต่างอะไรจากเขาเลย ทั้งครางเสียงและหน้าแดงก่ำทำเอาคนผมฟ้านึกสนุกทันที นานๆกว่าจะได้แกล้งเขานิ มือของร่างสูงกลับตกหล่นกลายเป็นการยันร่างตัวเองไม่ให้ล้มลงไป ถึงจะเคลิ้มในสิ่งที่เขาได้รับแต่ถ้าหากว่าแขนข้างใดข้างหนึ่งไม่มีแรงแล้วล้มลงไปก็ถือว่าเกมส์โอเวอร์ การที่จะให้เกมส์ต่อก็มีแต่ต้องทนรับกับสิ่งที่คนตัวเล็กทำลงไป ในใจแอบนึกสนุกขึ้นมาว่าทำแบบนี้ก็ถือว่าแฟร์กับผู้เล่นทั้งสองฝ่าย เขาจึงยอมให้คนผมฟ้ารุกรานไป แม้ว่าในใจมันรู้สึกเขินก็เถอะ แต่แค่ความคิดพวกนั้นก็ต้องถูกหยุดและเริ่มที่จะหน้าขึ้นสีมากกว่าอีก..

​

​

“ดะ เดี๋ยวสิ นางิสะ—!! อึ่ก~”

 

​

ไม่ทันที่ร่างสูงจะได้ห้ามคนตรงหน้าเขากลับรุกรานมากเข้าไปอีก คิดไม่ถึงจริงๆคนอย่างนางิสะจะเป็นคนเปิดงานแทน ร่างเล็กใช้จังหวะที่คารุมะกำลังเคลิ้มรีบย้ายตำแหน่งใบหน้าตัวเองลงไปยังท่อนล้างแล้วรีบรูดซิปกางเกงอีกฝ่ายลงก่อนจะรีบอมมันเข้าปากไปโดยปริยาย

 

 

“อา..อืม”

 

ร่างสูงกัดฟันพูดและพยายามควบคุมสติเอาไว้ถ้าแขนอ่อนตอนนี้คงจะรุกกลับยาก แต่ว่า..ยิ่งลิ้นเล็กๆสัมผัสกับจุดที่อ่อนที่สุดในร่างกายของเขาแล้ว จิตใจยิ่งเลือนหายไปอย่างช้าๆ คารุมะได้แต่เงยหน้ามองเพดานห้องระหว่างรออีกฝ่ายใช้ลิ้นอย่างคล่องแคล่วสัมผัสกับตัวตนของเขา เขากลับใช้มือข้างซ้ายไปกดผมสีฟ้าอ่อนที่อยู่ระหว่างขาของเขา โดยไม่ทันรู้ตัวว่าเขากลับปล่อยน้ำสีขาวขุ่นจนทำให้ร่างเล็กที่กำลังบรรจงกับการใช้ลิ้นถูไถกับก้อนแข็งๆก็ต้องสัมลักโดยไม่ทันตั้งตัวแล้วก็กลืนมันลงไปอย่างงงๆว่าไอเมื่อกี้นี้มันคืออะไร? 

 

ในเมื่อมีช่องโหว่คารุมะก็ไม่ยอมให้ร่างเล็กได้รุกอยู่ฝ่ายเดียว เขาใช้จังหวะที่คนผมฟ้าถอนตัวออกมาแล้วใช้แรงทั้งหมดจับกดร่างเล็กๆลงไปนอนกับเตียงแล้วก็กลับมาเป็นท่านอนคร่อมอีกรอบ นางิสะที่รู้ชะตากรรมกับสิ่งที่ทำลงไปเมื่อกี้ก็ไม่กล้าที่จะสบตากับดวงตาที่ออกเจ้าเล่ห์ของร่างสูง ก็ในหัวตอนนั้นมีแต่ขั้นตอนตามสมุดที่เขาไปบังเอิญไปเจอที่เขียนโดยบิทส์เซนเซย์แล้วอ่านมันอย่างไม่ได้ตั้งใจ แต่ถ้าเอาข้ออ้างแบบนี้ไปพูด เขาก็คงคิดว่าเป็นข้อแก้ตัว นางิสะเลยเบนหน้าไปทางอื่นหวังว่าคารุมะจะไม่ทำอะไรที่ล้วงลึกมากแต่ความคิดแบบนั้นนะ..ปัดออกไปได้เลยเพราะตอนนี้คงไม่มีใครสามารถหยุดคารุมะได้อีกแล้ว ยิ่งเป็นฝ่ายเปิดงานท่อนล่างยิ่งต้องจัดหนัก..

 

“นางิสะเนี่ยไม่เบาเหมือนกันนะ ทำเอาอยากสนุกขึ้นไปใหญ่เลย~”

 

มือหนาๆเข้าไปลูบไล้บนใบหน้าเนียนขาวก่อนจะจับคางแล้วสอดลิ้นเข้าไปอีก ทีนี้เขาเป็นฝ่ายต้อนลิ้นเล็กๆที่กำลังจะหนีแล้วก็สัมผัสกันในที่สุด จูบที่หนักหน่วงนี้อยู่ได้อีกพักก่อนที่เขาจะถอนตัวออกแล้วเริ่มไปลูบไล้ตรงต้นขาที่ถูกปิดโดยกระโปรงเมดสีดำฟูฟ่อง ร่างเล็กรีบแสดงอาการขัดขืนแล้วกำลังจะใช้มือทั้งสองข้างปัดมืออีกฝ่ายที่กำลังจะลูบขึ้นไปใต้กระโปรงแต่ดันมีมือที่เหนือกว่าแสงคว้าข้อมือเล็กๆแล้วจับกดขึ้นเหนือหัวทันทีและยังไม่ลืมที่จะแสยะยิ้มออกมาเหมือนกำลังบอกว่าตอนนี้ฉันเหนือกว่า 

 

“อื้อ—”

 

ร่างเล็กส่งเสียงร้องออกมาเมื่อนิ้วมือนั้นโดนจุดเข้า จากเสียงหายใจที่แรงขึ้นมานิดนึงหลังจากโดนจับกดกลายเป็นหายใจเข้าออกอย่างหนักหน่วงและไม่เป็นจังหวะเอาซะเลย 

 

“อื้อ.. คะ รุมะ—.. อย่านะ.. อื้อ~”

 

ร่างสูงนั่งมองใบหน้าที่แดงก่ำของคนผมฟ้าในระหว่างที่เขากำลังใช้นิ้วให้เป็นประโยชน์ เขาลูบคล่ำไปมาและไม่มีท่าทีจะปล่อยมันแม้แต่หน่อย จากนั้นเขาก็ใช้นิ้วเกี่ยวกางเกงชั้นในตัวบางออกมาให้อยู่ตรงหัวเข่าแล้วเข้าไปจับมันอย่างไม่ใยดี 

 

“นางิสะ พร้อมยัง?จะเริ่มแล้วนะ”

 

น้ำเสียงชวนน่าหลงใหลถามออกมาอย่างมีลับลมคมในและเจ้าเล่ห์ไม่แพ้กัน ต่อให้จะปฏิเสธหรือยังไม่พร้อมเขาก็จะลงมืออยู่ดี 

 

“อย่านะคารุมะ... อ่า~”

 

จากเสียงอ้อนวอนกลายเป็นเสียงที่ผ่อนคลายทันทีหลังจากที่คนผมแดงมุดหัวเข้าไปใต้กระโปรงและเริ่มใช่ลิ้นเลียไปก่อนจะอมมันเข้าปากทั้งแท่ง ร่างเล็กบิดตัวไปมาแต่ยิ่งเขาบิดตัวไปมามันก็ยิ่งจั้กจี้ตรงต้นขาที่เสียดสีกับผมนุ่มๆของร่างสูงที่กำลังทำธุระใต้กระโปรง พอคนผมฟ้าพยายามอ้าขาเพื่อไม่ให้ไปเสียดสีกับผมของคารุมะ กลับกลายเป็นยิ่งทำให้ร่างสูงสามารถทำอะไรได้สะดวกขึ้น เมื่อเขารู้สึกถึงขาที่แยกออกจึงรีบปล่อยมือที่คอยล็อกข้อมือมาจับถ่างขาออกให้มีพื้นที่ได้รุกรานมากขึ้น ในเมื่อมือถูกปล่อยให้เป็นอิสระ ร่างเล็กก็พยายามดันหัวของคนที่อยู่ในใต้กระโปรงออกมาแต่มันยิ่งทำให้เขาได้อารมณ์มากกว่าเดิม มือทั้งของข้างที่จับผมนุ่มๆของร่างสูงก็รู้สึกเคลิ้มขึ้นมาเลยกลายเป็นเกาหัวเบาๆแทน ร่างสูงที่รู้สึกว่าคนที่นอนอยู่กำลังเคลิ้มเลยคิดที่จะปลุกและไม่ให้พัก 

 

“อื้อ~”

 

ร่างเล็กร้องออกมาอีกครั้งเมื่อคนผมแดงเริ่มที่ดูดและใช้ลิ้นสัมผัสมากกว่าเดิม จากมือที่คอยลูบหัวเบาๆกลายเป็นจิกหัวขึ้นมาแทน คนผมฟ้านอนครางเสียงออกมาตลอดทางจนร่างสูงพอใจแล้วถอนริมฝีปากออกจากตัวตนของร่างเล็กแล้วยกขาทั้งสองข้างพาดไว้บนบ่าตัวเอง 

 

“คารุมะ จะทำอะไรนะ..”

 

“ไม่เห็นต้องถามเลยนิ ก็ทำอย่างที่ ‘ผัว’ ทำกับ ‘เมีย’ ยังไงละ”

 

“เดี๋ยวก่อ...”

 

ไม่ทันที่นางิสะจะได้ห้ามร่างสูงก็ยัดมันเข้าไปทั้งแท่งจนทำให้คนผมฟ้าต้องน้ำตาเล็ด ก็มันครั้งแรกนิ...

 

“คารุมะ เจ็บอะ”

 

“เดี๋ยวก็ชินแล้วทนอีกหน่อย”

 

ร่างสูงกุมมือร่างเล็กแล้วเข้าไปเลียหน้าท้องเพื่อให้ระบายความเจ็บก่อนจะเริ่มขยับไปมาอย่างช้าๆแล้วก็เริ่มเร็วขึ้นแม้แต่เสียงของเตียงยังดังขึ้นเรื่อยๆ ร่างเล็กนอนกัดฟันตัวเองแต่แล้วร่างสูงก็เข้ามาจูบอีกรอบ คนตัวใหญ่ค่อยๆยกสะโพกแล้วเริ่มเขย่าต่อไปโดยไม่ให้พักจนร่างเล็กร้องครางออกมาพร้อมบอกว่าให้ทำอีก ตอนแรกเขาแปลกใจเล็กน้อยว่านั้นคือสิ่งที่ร่างเล็กอยากได้หรือว่ากำลังเคลิ้มจนไม่รู้ว่าตัวเองพูดอะไรออกไปแต่ต่อให้ไม่บอกเขาก็จัดเต็มอยู่แล้ว คนผมฟ้านอนจิกผ้าปูแล้วส่ายหัวไปมาเมื่อความเสียวซ่าส์ส่งผ่านเข้ามาทั่วร่างกายจนในที่สุดร่างสูงก็ปล่อยน้ำออกมาอย่างช่วยไม่ได้แถมน้ำพวกนั้นยังซึมเข้าไปในร่างกายของคนตัวเล็กอีก

 

ทั้งคู่หอบออกมาเหมือนกับว่าใครหอบเยอะกว่าคือผู้ชนะ คนผมแดงนอนกลิ้งลงบนเตียงแล้วยกมือขึ้นมาไว้บนหน้าผาก คารุมะที่มีพละกำลังเหนือกว่ายังหอบเป็นแทบเป็นแทบตายอย่าว่าแต่คนผมฟ้าอ่อนเลย พอร่างสูงถอนตัวออกมาเขาก็หมดสติไปทันที ตอนนี้มีแต่ผ้าห่มที่ปิดบังส่วนนั้นเอาไว้ คนผมแดงที่ชายตามองร่างเล็กที่หลับเป็นตายก็ยันตัวขึ้นแล้วเอาผ้าห่มมาห่มทั้งร่างของคนตัวเล็ก  เขาใช้มือปัดผมสีฟ้าอ่อนที่บังใบหน้าไร้เดียงสาออกก่อนจะจ้องมองไปยังความใสซื่อที่ทำให้ดูน่ารักเข้าไปอีก

 

“คารุมะ...”

 

คนผมแดงสะดุ้งเล็กน้อยหลังจากที่นอนจ้องนานเกินไปคิดว่าเจ้าตัวจะตื่นแต่กลายเขานอนพึมพำ มือที่กระดิกเล็กน้อยเหมือนกับเด็กที่ร้องหาแม่ คารุมะจึงเข้าไปกุมมือเล็กๆที่สามารถแตกสลายเมื่อไหร่ก็ได้ 

 

“ราตรีสวัสดิ์”

 

คนผมแดงเข้าไปประทับรอยจูบบนหน้าผากอีกฝ่ายจนสามารถเห็นผลตรงที่ใบหน้าดูผ่อนคลายขึ้นเยอะ เอาเถอะพรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่